ضرورت استفاده از عايق هاي حرارتي
به همراه پيشرفت تكنولوژي و پيدايش مصالح ساختماني جديد كه نسبت به ضخامت خود از مصالح قديمي، مقاومت بيشتري دارند ، ضخامت جدار خارجي ساختمان يعني ديوارها وسقف به حداقل كاهش پيدا كرده اند و به دنبال اين كاهش ، مقاومت ساختمان در مقابل گريز حرارت كمتر شده است . در كشورهاي صنعتي كه توليد انرژي و گرما گرانتر تمام ميشود با تعبيه عايق حرارتي جلو گريز گرما را تا حدود زيادي گرفته اند ولي در كشور ما به دليل ارزاني سوخت و وجود منابع سرشار نفت و گاز متاسفانه مساله عايق كاري حرارتي از نظر دورمانده است .
به طور مثال ضريب كل انتقال گرما در يك ديوار آجري معمولي به ضخامت 22 سانتيمتر با نماي خارجي آجري و اندود داخلي از نوع گچي با آستر گچ وخاك حدود 2 وات بر متر مربع بر درجه سيليسيوس مي باشد . به عبارت ديگر هر متر مربع از اين ديوار به ازاي هر درجه اختلاف دماي هوا در دو طرف ، سبب انتقال انرژي به اندازه 2 وات مي شود ، اين در حالي است كه بر اساس ضوابط و مقررات ملي ساختماني ايران ضريب انتقال حرارت مجاز براي ديوار هاي خارجي 0/7 وات بر متر مربع بر درجه سانتيگراد مي باشد . به اين ترتيب ملاحظه مي شود كه اتلاف انرژي ديوار مذكور حدود 3 برابر ميزان مجاز است و مصرف سوخت نيز به همين ترتيب افزايش مي يابد . در مورد سقف ها نيز وضع چنين است .
